Van Camaret naar Guernsey

Zondag 15 augustus 2010
L’Aber Wrac’h

De tocht van van Camaret door Chanel du Four was onbezeilbaar. De wind was in het kanaal Noord, toen we de bocht omgingen draaide-ie naar Noord Oost, weer onze richting. Hij draaide dus iedere keer naar onze boeg. We hadden een rif ingezet omdat we hardere wind en veel golven verwachtten, maar dat was ook niet nodig. Alleen om en voorbij de punt van Bretagne hobbelde het met korte golven. Maar beduidend minder dan de eerste keer op deze route. Ik zag er tegenop, maar het was niet nodig.
We liggen nu dus weer in L’Aber Wrac’h met het plan om morgenmiddag te verstrekken met als doel Guernsey. Dat is 100 mijl en we moeten dan een nacht doorvaren. Ik heb me over m’n angst heen gezet en ga het toch proberen. Best wel spannend.

Maandag 16 augustus 2010
L’Aber Wrac’h

We blijven liggen! De voorspelling is een rauwe zee, buien en slecht zicht vannacht en Lex vindt dat niet zo’n goed idee om mij de eerste nacht op zee al zo op de proef te stellen. Hij wil het voor zichzelf natuurlijk ook niet verpesten.
Dus: wasjes gedraaid, handwas, broodje gebakken en wat gepoetst. Het zonnetje scheen vrolijk en het weer zag er onschuldig uit.
Achter ons is een boot door de snelle stroming met afmeren tegen een punt van de steiger geknald en had een groot gat in z’n romp. Een bedrijf is het vandaag komen repareren zodat-ie toch weer verder kan.
We hebben ook nog (voor de eerste keer!) douane bij de boot gehad. Die vroeg waar we vandaan kwamen en om onze inklaringspapieren van Frankrijk. Lex vertelde -heel vriendelijk- dat we 2 maanden geleden in Duinkerken aankwamen en dat-ie ’t papiertje kwijt was. Hij vermeldde ook niet dat we intussen de Kanaaleilanden hebben aangedaan (= geen EU). Ze waren erg vriendelijk, drongen niet verder aan en wensten ons nog een prettige dag. Een zucht van verlichting ontsnapte ons. In de 3 jaar dat we nu in het buitenland zeilen hebben we nog niet een keer ons paspoort hoeven te laten zien.
Stefan en Gaby hebben bij controle de hele boot leeg moeten halen, ècht alle kastjes leegruimen. Ik moet er niet aan denken, dan kunnen we nog wel een paar dagen langer blijven liggen. Zie je dat voor je, wel 40 kleine kastjes helemaal volgestouwd, dan nog de bakskisten, onder het bed etc. In ieder vrij gaatje in de boot ligt iets.
We mikken nu morgen op Trebeurden; gaat het lekker dan gaan we door naar Treguier. Moet een heel mooie rivier zijn en daar waren we nog niet. Je ziet wel, je kunt wel doelen hebben en plannen maken, maar het weer niet beïnvloeden, dat is jammer. Dat heb je met een caravan niet. Als je ook eenmaal op zee zit kun je er niet meer af en moet je de rit uitzitten, dus we willen ’t wel gezellig houden. Het is vooral bij deze kust moeilijk om een haven binnen te lopen omdat het meestal getijdehavens zijn die droogvallen en de havens die je altijd binnen kunt lopen schaars zijn.
Morgenvroeg om 6 uur op, om 7 uur vertrekken. Het lijkt wel of ik naar m’n werk ga.

Dinsdag 17 augustus 2010
Treguier

13,5 uur gevaren, Trebeurden maar overgeslagen en direct doorgegaan naar Treguier. Dat was een plaatsje dat we op de heenweg hebben laten liggen (zoals zovele). Toen we vertrokken zag het er mooi uit op de rivier maar buiten op zee: druilerig, slecht zicht, later op de dag soms niet meer dan een honderd meter. Leve de radar! Zie je een tegenligger, even later is het alleen een stipje op de radar.
We hebben het grootste stuk kunnen zeilen, met de laatste 5 uur de motor bij. De wind viel weg en de zeilen klapperden nogal.
Treguier ligt aan een prachtige rivier tussen rotsen en mooie groene heuvels. We moesten meer dan 8 mijl de rivier opvaren voor we bij de haven kwamen. Hebben nog even getwijfeld over een boei of ankeren, maar zijn toch maar doorgevaren. Er staat een sterke stroming zoals op al die rivieren en het afmeren is dan ook vaak geen pretje en een spannende onderneming. Gelukkig ving de havenmeester een lijntje op.
Onze boot is gekrompen! Zij is nu geen 13 meter meer in de havens, maar 12.90 meter. Scheelt in havengeld. Wel een beetje genant als je al in de computer staat, dus eerst controleren. Ook een beetje opvallend als je naast een 45voeter ligt (13,5 meter) en je steekt er dan nog een stuk uit. Maar we hebben geen commentaar gehad.
We konden nog op internet met Netabord, dat is 60 dagen geldig dus het was maar afwachten.
Als je ingelogd bent krijg je de tekst: ‘het inloggen aan’. Sluit je af dan is het: ‘U wordt nu het programma gesloten’. Wel leuk dat ze Nederlands proberen. Ze doen hun best. Ook hebben we al een paar keer met pinnen meegemaakt dat het apparaat vanzelf op Nederlands overging omdat-ie het pasje als Nederlands herkende.

Woensdag 18 augustus 2010
Treguier

Woensdag blijkt de beste dag te zijn om hier te liggen! In juli en augustus is het hier iedere woensdag markt met ’s avonds muziek op verschillende pleinen in de stad.
We hebben uren over de markt gestruind en vooral Lex houdt wel van kraampjes kijken. Dat is de droom van iedere vrouw! Een man die van winkelen (zelfs in de supermarkt) houdt.
Er blijft natuurlijk altijd weer wat aan je vingers hangen, en ik heb een nieuwe tas gekocht, was wel nodig en ik vind ‘m heel mooi.
De kathedraal van de stad is een echte grote, zoiets als de St. Jan zoniet groter. De moeite waard om te bezichtigen. Bij een heel oude biechtstoel was een moeder een klein kind aan het uitleggen waar die ‘kast’ voor diende. Je kon daar in een klein kamertje ook nog een gesprek met een priester krijgen.
Het is goed te merken dat Treguier in de oorlog geen of weinig schade heeft opgelopen, zoals de meeste kustplaatsen met havens. Ze hebben de stad dus niet kunnen verkrachten met allerlei blokkendozen. Het is nog steeds een oude, mooie plaats met veelal middeleeuwse gebouwen. De eerste gebouwen van de abdij waren er al in de zesde eeuw.
’s Avonds teruggegaan naar de stad om naar de muziek te luisteren. Allerlei soorten, Keltisch met de doedelzakken en fluiten, Franse muziek met accordeon, viool en gitaren en een Engelstalige blueszanger. Ook weer allerlei kraampjes met andere spullen dan overdag, vooral veel Afrikaanse snuisterijen. Er stond ook een schilder die met plamuurmessen schilderde. Heel kunstig en hij had dan ook publiek genoeg. Een groot plein stond vol tafels en banken omringd door eettentjes, vooral schaaldieren en vis natuurlijk.
Het was stervensdruk. Wij zijn niet echt lang gebleven, we hadden er al zoveel uren markt opzitten en het werd echt schuifelen als je vooruit wilde.
Internet lukte vandaag niet meer, de 60 dagen waren verstreken, maar we gaan morgen toch Frankrijk uit. Is wel lekker als we ons weer verstaanbaar kunnen maken.

Donderdag 19 augustus 2010
Guernsey

Vroeg opgestaan en gewacht tot het niet meer zo hard stroomde om de box uit te kunnen. Het was 7.00 uur en de zon kwam zeer fel en stralend op.
We hebben gezeild met de motor bij, want er stond geen wind en de swell deed de zeilen geen goed. Ze klapperden vreselijk en de windmeter ging heen en weer, evenals de boot.
Ik heb vandaag weer niet gerookt en veel geslapen. Zal misschien toch die deining zijn.
Later hebben we de zeilen op kunnen zetten en toen hebben we nog een behoorlijke snelheid kunnen halen.
We hebben getankt voordat we de haven binnengingen: 58 pence per liter ( +/- 70 cent). Natuurlijk belastingvrij en rode diesel. We moeten dus nog in Engeland tanken zodat we een BTW bonnetje hebben. In Nederland is rode diesel verboden, maar in Engeland hebben ze niet anders. Dan moet je dus wel, maar met BTW is die in Engeland nog duurder dan bij ons.
Morgen nog even kijken of we ook belastingvrije drank kunnen krijgen hier. Dat wordt dan naar je boot gebracht. Je mag het zelf niet meenemen, ze brengen het aan boord. Een liter whisky voor 10 pond. Je mag maar 2 liter, maar ik heb nog een paar lege flessen bewaard. Eigenlijk drinken we dat niet veel, maar als het goedkoop is..... Kun je nog eens een keer een feestje houden.
De tijd van de moulles (mosselen) eten is nu voorbij. We zijn weer aan de fish en chips. Zie Lex glunderen. Hoe krijgt hij ’t weg? (Is ook niet helemaal gelukt).
Er is zwaarder weer voorspeld voor morgen, we willen naar Alderney om dan de oversteek naar Wight te maken, maar moeten natuurlijk eerst naar het weerbericht luisteren.

Tot de volgende keer!

Hugs,
Maria en Lex.