Van Camaret naar Audierne

Vrijdag 23 juli 2010
Camaret

Ria en Ivo van de Neptunus zijn ’s avonds aangekomen en blijven een nachtje naast ons liggen. Ze hebben een paar uur van tevoren een SMSje gestuurd met hun ETA. Het scheelde geen 10 minuten!
Een paar tapchrolsjes gedronken en natuurlijk gezellig bijgekletst. Ria heeft haar arm gebroken tijdens het wandelen op een van de Kanaaleilanden. Een hele hoop gedoe gehad met dokters en ziekenhuizen, maar ze hebben gewoon hun vakantie voortgezet. Het was haar rechterarm dus ze was aardig gehandicapt. Ze is gaan sturen bij het aanleggen want met de lijntjes wilde het natuurlijk niet erg. Ria had de pijn en het ongemak en Ivo had het er ook druk mee. Maar ze lieten de pret niet bederven.
Ze hebben ook nog wat goede tips gegeven over de plaatsen die we zeker nog moeten aandoen. We hebben ze aangetekend in de pilot. Voor hun site ga naar www.desafinado.waarbenjij.nu Vooral als je van plan bent eens in Frankrijk te gaan varen.


Zaterdag 24 juli 2010
Camaret

Nog even koffie gedronken bij Ivo en Ria en uitgezwaaid. Zij gaan weer naar het noorden.
Onze Deense buren zijn bij ons aan boord geweest voor tips m.b.t. havens die ze het beste aan kunnen doen tijdens hun terugtocht naar het Noorden.
Inge is al 30 jaar uit Denemarken weg en heeft altijd in het buitenland gewoond. Lars woonde in Canada. Bij de kennismaking ontdekten ze dat ze in Denemarken 2 km van elkaar hebben gewoond!
Inge heeft een appartement in Mexico en daar gaan ze ’s winters wonen. Hij is kunstschilder en stuurt zijn schilderijen naar Denemarken. Daar worden exposities gehouden en verkocht. Schilderen kun je overal toch?
We hebben ’s middags hun boot bezichtigd; helemaal vanaf een lege romp samen opgebouwd.Het is een oude aluminium oceaanracer van 16 meter en weegt 18 ton We hebben Total Tide op hun laptop geïnstalleerd en ze waren er dolgelukkig mee. Ze hebben al een hele tijd geen stroom en getijden hoeven berekenen en dat wordt nu wel anders. Ze schrokken van het verval en de stroming hier; hebben hier nog nooit gevaren.
’s Avonds zijn we samen mosselen gaan eten en hebben op onze boot Irish coffee gedronken. De klok stond stil en het bleef vroeg. Totdat we merkten dat het al 01.00 uur was.
Het weer was erg miezerig en fris. Geen vaarweer, dus maar besloten morgen ook nog te blijven, de voorspelling was hetzelfde. We willen de rivier op en als je dan de kant niet ziet is er niks aan.

Zondag 25 juli 2010
Camaret

Met dezelfde weersvoorspelling als gisteren besloten te blijven liggen. Bij het opstaan zagen we echter al snel dat het weerbericht zich niet aan zijn belofte hield. Het werd veel mooier dan verwacht. Maar het was geen ‘verloren’ dag. We zijn bij de supermarkt mijn wijn gaan ruilen. Ik had 5 liter rosé gekocht veronderstellend dat het rouge was. Weer niet goed gekeken.
Bovendien lag achter ons een Nederlandse boot met heel aardige mensen. Piet en Ineke van Veen. We bleken een gemeenschappelijke vriend te hebben: Jan van der Linden.
Hij schreef ook altijd reisverslagen en beloofde ze naar ons te mailen. Later zijn Inge en Lars weer bij ons op visite geweest (bij ons mag je roken....). En ook die avond was weer heel vermakelijk en interessant. Hadden we niet willen missen. Ook van hen hebben we weer afscheid genomen. Ze hebben ons uitgenodigd in Mexico (daar zijn ze in de winter) en in de zomer kunnen we naar Denemarken. We hebben nu al zoveel uitnodigingen dat we eerdaags een wereldreis kunnen maken.

Maandag 26 juli 2010
Ankerplaats op de rivier Aulne

Om 12.00 uur vertrokken naar de rivier de Aulne. Eerst de grote baai langs Brest, omzoomd met bossen en verspreide dorpjes en alleenstaande huisjes. We hebben over het algemeen kunnen zeilen, wel veel rekening houdend met de stroom, die is hier erg wisselend van sterkte en richting. Dus goed op de stroomgolfjes letten. Onze snelheid varieerde van 2,8 tot 5,5 mijl. Maar we hadden de tijd. Prachtig weer om lekker te dobberen.
Het heeft wel even geduurd voordat we eindelijk een ankerplaats hadden. Een geschikte gevonden maar bij het indraaien kwam een andere boot en pikte ’m in. We waren niet snel genoeg. Voor ons bleef niet genoeg draairuimte over. We hebben 27 meter ketting uitgelegd en bij laag water wordt dat dus een heel grote draaicirkel en wij draaien door onze lange kiel heel anders dan andere boten. Maar –na een uur - eindelijk een mooie ankerplek tegenover een aantal marineschepen die hier liggen te vergaan. Lex kan zich dit kerkhof nog herinneren van 15 jaar geleden. Het is ons een raadsel. Ze zijn helemaal verroest en eerdaags zinken ze.
Na een misverstand m.b.t. het doel morgen (ik wilde naar het stadje verderop en Lex dacht terug te gaan), een hele hoop gereken en de voor- en nadelen tegen elkaar afwegend, morgen om 6 uur vertrekken naar het stadje verderop. Er zijn geen kaarten van de rivier, maar Ivo en Ria is hebben het ook gedaan en we gaan ervan uit dat het diep genoeg is. Na de sluis is de rivier gekanaliseerd en dan is er diepte genoeg.

Dinsdag 27 juli 2010
Brest

Dat was dus een mislukte poging van ons om naar dat leuke stadje te gaan aan het eind van de rivier. We waren om half 7 vertrokken en dat had een uur eerder moeten zijn. We konden te sluis niet meer halen en halverwege zijn we terug gegaan. Het water werd snel ondieper en vastlopen met afgaand water is niet de bedoeling. We zijn dus in Brest gestrand, in de nieuwe haven.
Die ligt dichter bij de stad. Heel vriendelijk havenpersoneel maar de omgeving van de haven is er industrieel en niet aantrekkelijk.
Naast ons is een marinehaven, streng verboden voor burgertjes met zeilbootjes (of ander niet geautoriseerd volk).
We zijn naar de stad gegaan, de grote winkelstraat was helemaal opengebroken. Ze gaan er tramrails leggen. Erg gezellig zag het er niet uit. Bijna niets was het waard om een foto van de schieten.
Er was weinig historisch te zien op dat stuk dat wij gelopen hebben. (Nu kan ik niet ver lopen, mijn knie speelt nog steeds op). Allemaal naoorlogs bouwsel. Ik vind dat altijd zo jammer wanneer zo’n stad z’n karakter verliest. Alleen een oud kasteel en de stadsmuren waren er nog.
Morgen gaan we door de Raz de Sein, het beruchtste stukje kustvaart Biskaje. Heel goed rekenen dus en niet te vroeg of te laat aankomen daar. Het is eigenlijk maar een kort stuk, nog geen 4 mijl, maar met een beetje wind heb je al kans op brekers en wordt ’t gevaarlijk. Er staan ook leuke vuurtorens waar al zeer spectaculaire foto’s van zijn gemaakt.
Ik heb er zin in!

Woensdag 28 juli 2010
Camaret

’s Morgens van Stefan een SMSje: ze komen naar Camaret. We besluiten dus nog een dag te wachten en ook daarheen te varen.
We ankeren naast de haven en onze Duitse vriendjes komen naast ons. Eerst met het bootje naar de Pas de Deux geroeid voor de koffie en ’s avonds heeft Lex ze opgehaald (zij hadden hun bootje al ingepakt) om bij ons pannenkoeken te komen eten. We hebben een heel leuke avond gehad, voorlopig voor de laatste keer. Zij gaan morgen over de golf naar Spanje. Afgesproken dat ze naar Den Bosch komen over 2 jaar.

Donderdag 29 juli 2010
Audierne

Tegelijkertijd met de Pas de Deux vertrokken om het dood tij (draaiing van de stroom, zodat er even geen stroom staat) te halen bij De Raz de Sein. Het is dan de bedoeling dat je daar precies op tijd aankomt anders is het water erg onrustig. Dat kan dus tweemaal per dag (of nacht).
Geen wind, dus motoren. Dood tij begon om 13.04 en we waren daar 13.05. Kan het mooier?
Het was er erg druk met bootjes. Op de hele zee bijna niks te zien en daar leek het wel een wedstrijd.
We zijn naar Audierne gevaren, een stadje aan een erg ondiepe rivier, dus we moesten daar ook weer op een bepaalde tijd naar binnen. Ervoor ligt een boeien- en ankerveld; als het te ondiep was konden we daar nog wachten. Volgens Total tide zou het moeten gaan en die liet ons niet in de steek. Op die rivier moet je heel gekke bochten maken om in diep water te blijven. Ernaast loop je vast. Het was ook aan de kleur van het water te zien (zie foto pilot).
We werden bij het binnenvaren al heel vriendelijk door de havenmeester ontvangen en bij het aanleggen kwam een buurman helpen. De eerste keer lukte het niet, we dreven weg vanwege de stroom. Bij springtij kan hier tot 8 knopen stroom staan. Maar, het manneke op de kade stond zeer energiek met z’n armen te zwaaien om aan te geven hoe we moesten draaien en aanleggen. Heel grappig en een geweldige ontvangst..
Bij het havenkantoor moesten we 20,09 euro afrekenen. We kregen zelfs een cent terug. Dat verzin je toch niet. Trouwens de goedkoopste haven tot nu toe.
Voor Lex nog een wetsuit gekocht zodat hij met z’n snorkeluitrusting onder de boot kan als er een lijn in de schroef komt o.i.d. Het merk van het pak: Madness! In grote letters op de rug. De zeilers onder jullie herinneren zich zijn fascinatie voor die naam nog wel.
Het plaatsje is ook erg mooi. Lopen gaat steeds minder goed. Mijn knie wil niet meer buigen als ik meer dan een paar straten afleg. Hoop dat het beter wordt.
Het is hier afwisselend grauw, mistig en heel zonnig. Een goede 20 graden, mooi temperatuurtje, wel met lange broek.
We blijven hier nog een nachtje liggen om het stadje te verkennen.

Heel veel groetjes,

Bemanning Anaconda.