Van Lezardrieux naar Camaret

Zaterdag 17 juli 2010
Trebeurden

Om 11.00 uur hebben we de trossen losgegooid en zijn zonder veel wind uit de verkeerde richting vertrokken naar Trebeurden (40 mijl). Bij Trebeurden komt het nogal precies met het tij en we zouden te vroeg aankomen. We hebben –toen de wind aantrok- een grote slag naar buiten gemaakt en een paar uur prachtig kunnen zeilen. Wel een omweg van 10 mijl.
De wind werd zelfs een dikke 5.
De zee was een beetje rommelig en ik werd weer ‘zeeziek’. Dat betekent: heel klein beetje hoofdpijn, lust geen sigaret en kan niet wakker blijven.
Om 19.30 kwamen we bij Trebeurden aan. Een prachtige roze rotsige kust. We waren echter toch nog een beetje te vroeg want de dieptemeter ging piepen. We zijn toen snel omgedraaid en even aan een wachtboei gaan liggen. Het is de hele dag zonnig geweest.
Het water steeg snel en om 20.45 lagen we afgemeerd in de haven.
Nog een wandelingetje gemaakt. Prachtige omgeving.

Zondag 18 juli 2010
Trebeurden

Eerst een paar machines was gedraaid. Dat duurt toch altijd een paar uur. Naast ons ligt een stel uit België. Ze hebben al ontzettend veel mijlen gevaren in 2 weken. De hele Engelse kust tot de Scilly’s. Zijn eigenlijk nergens aan land geweest omdat ze ’s avonds hun anker uitgooiden en ’s morgens weer heel vroeg vertrokken. De vrouw was hier niet bepaald blij mee. Zij wilde wel eens wat zien aan de kant. Maar hij had jaren aan z’n boot gewerkt en wilde nu mijlen maken! Weet niet of dat zo slim is van hem. Straks wil ze niet meer mee.
Later zijn we de omgeving gaan verkennen en die is echt fantastisch! Enorme, vaak roze, rotsen. Ze liggen kriskras op elkaar. Alsof een reus ze vanuit de hemel naar beneden gestrooid heeft. Over een bospad naar boven gewandeld. Er groeien prachtige bomen tussen de rotsen. Je snapt niet waar ze hun voedsel vandaan halen.
Ook weer prachtige stranden (bij eb) en mooie doorkijkjes naar het water.
We hebben besloten hier 3 nachten te blijven omdat we de 3e nacht een fikse korting kregen en de omgeving echt de moeite waard is. We zijn tenslotte Hollanders.

Maandag 19 juli 2010
Trebeurden

Laat op de morgen het stadje ingegaan. Weer naar boven natuurlijk. Het voordeel is dat je later weer naar beneden gaat. Mijn knie wil niet meer helemaal meewerken. Leve de Voltaren! Als ik me daarmee insmeer kan ik ‘m weer buigen.
Er staat een kasteel boven op de heuvels, maar we hebben alles afgezocht en niks kunnen vinden. Toen we beneden keken zagen we dat we er vlak langs gelopen zijn, maar we hebben niks gezien.
Ik heb tutti frutti gemaakt, voor Lex gewoon en voor mij met Amaretto. Ja, ik heb een volledige supermarkt bij me. De hele kelderkast thuis leeg geladen. Dan kom ik altijd nog wat verrassends tegen.

Dinsdag 20 juli 2010
l’Aber-Watc’h

We konden pas om 10.30 uur vertrekken om over de drempel te kunnen en water genoeg te hebben onder te kiel. Het is daar bijna allemaal droogvallend. Bovendien zat ‘t ’s morgens potdicht van de mist.
Doel l’Aber-Wac’h (hoe verzinnen ze ‘t, en dat is goed geschreven). Dat is altijd aan te lopen.
In het begin natuurlijk geen wind en uit de verkeerde richting. Voorspeld: 3-4 Bf. Om 16.30 hebben we de zeilen opgezet en toen ging ’t poeieren (dikke 6 bf). De boot kwam met de hele rand onder water. Lex heeft ’t grootzeil laten zakken en toen werd ’t wat comfortabeler. Was ook een beetje rauwe zee. Paar meter swell (deining) en de windgolven zorgden voor het verdwijnen van de horizon en ook de bootjes om ons heen. Bovendien trok de lucht ook wat dicht, beetje regen en slecht zicht.
Bij de aanloop van l’Aber-Watc’h zagen we de boeien dan weer wel en dan weer niet. Best fascinerend, die golven.
Ik was weer katterig en heb bijna heel de tijd geslapen. Kan waarschijnlijk niet zo goed tegen deze golfslag. Buiten zitten helpt ook niet, alleen liggen. Vorig jaar waren de golven vervelender en toen bleef ik wakker. Vreemd.
Maar ik was er wel als Lex mij nodig had. Met m’n lifeline vast aan de boot in de hoge golven. Dan ben ik ook helemaal niet bang. Vind ik kicken.
Weer een imponerende aanloop tussen de rotsen. Binnen op de rivier hebben we een boei toegewezen gekregen. 28 euro voor een boei en in de marina met alle voorzieningen 32 euro. Niet veel verschil meer. We hebben nu dus geen walstroom, alleen de accu’s.

Woensdag 21 juli 2010
l’Aber-Watc’h

Geweldig geslapen. Veel beter dan anders. En dat ondanks dat ik de halve dag plat heb gelegen.
Met het bootje naar de kant gevaren. Lex heeft het een paar dagen geleden nog geplakt omdat het vorige lapje niet hield. Ik werd zeiknat door de golfjes, ik zit voorin. Totdat we harder gingen varen (met de voorkant een eind boven water), toen bleef ik droog.
In het plaatsje is buiten een paar kroegen en huisjes niks. Voor een supermarkt moesten we naar een volgend dorpje en ja hoor! Bergop! Onderweg nog een ongeluk gezien. Een auto op z’n kant. Er zat nog een vrouw in en een kind zat met bloedneus langs de kant. Geen echt zwaargewonden, maar ze kon er niet uit.
Toen m’n broek net droog was begon ’t weer te regenen. Bij thuiskomst waren we weer droog. Beetje op- en af weer.
Terug een andere weg genomen, heel mooi langs de kust. Er werd flink gezeild in de baai. Catamarans gingen om (altijd een leuk gezicht) en een hoop surfers. Volgens mij hebben de kinderen hier ook al schoolvakantie.
Terug op de boot een dutje proberen te doen, maar: radio aan, broodbakmachine staat te kneden, de vallen klapperden tegen de mast en de windmolen gaat bij bf. 4 al te keer of ’t zware storm is. De windgenerator resoneert via de mast binnen. We hebben gelukkig alleen de herrie binnen, buren hebben er geen last van. En.. met herrie produceert-ie wel stroom! (positief blijven denken).
Heb lekker kip met zoetzure saus, verse boontjes en gebakken mie gemaakt.
Misschien morgen naar Camaret.

Bij de haven het weerbericht gekeken en het lijkt ons toch beter om overmorgen pas te gaan, dan staat de wind beter. Het wordt echter dan wel laat vertrekken om de stroom mee te hebben in chanel du four

Donderdag 22 juli 2010
Camaret

We zijn toch vertrokken naar Camaret. Om 13.00 uur. Er stond ontzettend veel deining en de windgolven kwamen ook van voren. We hadden wel 4 meter golfslag en de boot schommelde 30 graden naar beide kanten. Ik wist ineens een naam voor een zeilboot: Heaven and Hell.
Wij waren op dat moment in het vagevuur. En je kunt niet stoppen. Je moet door en met deze snelheid zou het nog wel een paar uurtjes duren. We konden dus ook niet zeilen. Er stond een gereefd grootzeil om het ergste schommelen tegen te gaan.
Onderweg kreeg ik nog een paar SMSjes: Gaby en Stefan stellen hun trip nog een dag uit vanwege de harde wind uit de verkeerde richting. En Ivo en Ria (medeleden van de Neptunus in Den Bosch) belden op dat ze vrijdag naar Camaret gingen. We hebben elkaars verhalen heel de vakantie gevolgd en zij gaan weer naar het noorden. Kunnen we nog gezellig samen een pilsje drinken en zij kunnen ons de mooiste plekjes wijzen meer zuidelijk.
Toen we voorbij de punt van Bretagne waren in chanel Du Four werd het iets rustiger en kwam de wind ook anders binnen. We hebben nog een paar uurtjes gezeild. In de buurt van Brest kwamen er weer rare kruisgolven, maar de stuurautomaat doet ’t lekker. Deze waren ook niet zo vervelend.
Om 21.00 uur lagen we afgemeerd aan een steiger in de haven van Camaret. Het was een beetje donker weer.

Vrijdag 23 juli 2010
Camaret

’s Morgens het stadje verkend. Het is een klein plaatsje, deze keer met een boulevard. En weer een baai met strand waar veel watersport wordt bedreven.
De supermarkt was gesloten tot half drie en ik had geen zin om eerst naar de boot te gaan en dan later weer terug. Maar 1,5 uur wachten wilden we ook niet.
We liepen langs een terras en daar zaten onze Deense buren. We zijn aangeschoven en hebben wat gedronken. Zij kwamen gisteren uit Noord Spanje over de golf en hebben de laatste dag ook geen prettige golven gehad. Ze hebben een paar jaar in Mexico gelegen en veel gevaren. Zij is 62 en had 3 jaar geleden nog nooit gezeild maar vond het heel cool om de oceaan over te steken. Petje af!
Waar we hierna heengaan weten we nog niet precies. Er schijnt hier een leuke rivier te zijn of Brest of verder naar het zuiden. Lees ons volgende verslag!

Vanuit een (nu) zonnig Camaret

Maria en Lex