Van Weymouth naar Dartmouth

Van Weymouth naar Dartmouth
Maandag 6 juli
Weymouth
‘Avonds weer naar het strand gegaan. Daar was weer erg leuke muziek, hebben er wel een paar uur gestaan. Er was een erg enthousiaste band met een heel goede zanger. Allemaal jonge mannekes, maar ze maakten goeie, oude muziek.
Was dus echt de moeite waard om nog een dagje te blijven.

Dinsdag 7 juli
Portland Harbour
Even brood gekocht (nu kan ’t nog) en ’s middags heeft de buurman z’n boot losgegooid om ons er uit te laten. Iedereen die naar ’t westen gaat blijft nog een dagje liggen.
Wij zijn de paar mijl weer gevaren en hebben onze oude boei weer opgepikt (kost niks).
Ze zijn van plan van Portland Harbour (oude marinehaven) een watersportgebied te maken. Veel marina’s etc. Het wordt blijkbaar een olympische haven. Alles wordt steeds commerciëler en dus ook duurder. Voor low budgeds reizigers wordt ’t er niet beter op. Achter ons in Weymouth lag een Nederlander met een catamaran die 1 jaar onderweg is geweest. Hij vertelde dat ze in een haven in Italië 140 euro per nacht vroegen.
In La Corunja (in Spanje) kwam er een Engels stel naar hem toe en vertelde dat de boot vroeger van z’n opa was geweest. Ze wilden er graag nog een keer op varen en zijn toen met hem de golf overgestoken naar Weymouth.

Woensdag 8 juli
Dartmouth
’s Morgens om 5 uur opgestaan om naar het uitgebreide weerbericht te luisteren en besloten dat we vandaag gaan. Nog even een paar uurtjes geslapen, om half negen van de boei losgemaakt, zeilen op (rif in grootzeil) en weg.
We zijn erg ver de zee opgestoken omdat het springtij was en de golven bij Portland Bill dan erg onaangenaam en gevaarlijk zijn. Er is dan ook een stroming van 6 mijl en overfalls.
De zee was nog erg onrustig, wind pal tegen en golven ook. De wind zou afnemen en naar het noorden draaien, maar dat is er niet van gekomen (en dan sta je om 5.00 uur op om naar dat weerbericht te luisteren). Om nog een beetje wind in de zeilen te houden zijn we nog verder de zee opgegaan. Een paar uur verder sprong de schoot los en moesten we de genua inrollen. Lex is niet naar voren gegaan omdat ’t nogal onrustig was. Ik ben even in de punt gaan liggen, maar van rusten is niet veel gekomen, ik kwam regelmatig bijna van de matras los.
We hebben bijna 11 uur gevaren over 64 mijl. Toen we bij Dartmouth binnenvoeren tussen de rotsen hing er een zware wolk boven. We waren blij dat we ’t droog hebben kunnen houden op zee (buiten Lex die een golfje over z’n rug kreeg). Het is fantastische binnenkomen tussen de rotsen, de wolk dreef over en de zon ging schijnen. Heel idyllisch. Om 08.00 uur meerden we, moe maar voldaan, af aan een steiger in Dartmouth. Er waren meer boten die net aankwamen vanuit ’t oosten en ze waren geen van allen blij. We werden heel hartelijk ontvangen door de havenmeesteres; zij zei dat iedereen mopperde. De hele rivier the Dart tot ½ mijl buiten de monding is van de Dart Harbour, behalve de marina. Daar betaal je 8,5 pond Harbour dues als je ankert. Voor een boei of steiger komt er 8,50 voor onze lengte bij. Je mag dan gebruik maken van douches etc. Is heel redelijk.

Donderdag 9 juli
Dartmouth
Met het bijbootje naar de kant gegaan. De stad is prachtig. Alle huizen en gebouwen zijn tegen de heuvels gebouwd. Ik zou er niet willen wonen met al dat geklim, maar het is heel mooi om te zien. De restaurants zijn hier 2 keer zo duur dan in Weymouth en er zijn veel minder toeristen.
Veel mooie winkeltjes en galerieën. Je ziet hier in Zuid Engeland toch meer speciaalzaakjes.
Ik raak trouwens steeds de dagen en data kwijt en moet regelmatig op de kalender kijken. We hebben hier natuurlijk ook geen tv gids......Dat is dus echt vakantie.

Vrijdag 10 juli
Totness/Dartmouth
Vanmorgen de bus gepakt en naar Totness gegaan. Een heel oude stad aan het einde van de rivier. Daar kunnen wij niet komen, alles valt daar droog. Ook weer een stuk van het binnenland gezien: heuvelachtig, veel akkers -gescheiden door heggen en bosjes- en koeien en schapen. De weggetjes waren weer erg smal en als bussen of vrachtwagens elkaar passeerden ging dat vaak erg langzaam. Spiegels tegen elkaar. Ook de heggen zijn heel hoog zodat je niet de bochten om kunt kijken. Ik snap er niks van dat ze de wegen hier niet breder maken.
Ik dacht dat Totness een lieflijk klein plaatsje was, maar het is een behoorlijk grote stad. Er was een vlooienmarkt. Daar stond een meisje die spullen verkocht vanwege een verhuizing. Ze had een mooie, zo goed als nieuwe broodbakmachine te koop voor 1 pond. We hebben er nog over gedacht, maar het is zo’n gesjouw. We raakten nog aan de praat met een vrouw die in Zeeland en op het IJsselmeer had gevaren. Ze kende maar 2 Nederlandse woorden: diep en ondiep.
Naar boven geklauterd om de overblijfselen van een oud kasteel te zien, maar daar was de hele binnenkant uit. Wel een mooi uitzicht.
Fish en chips gegeten, met de bus terug, met bijbootje naar de boot.
Morgen gaan we aan een boei liggen bij Dittisham. Als we dan met het rubber bootje oversteken komen we bij Greenway. Dat is het huis van Agatha Christie met een groot park.
Het is hier nu een beetje druilerig en weer harde wind voorspeld, dus we doen ’t lekker rustig aan.

We laten weer van ons horen.