De Engelandtocht

De Engelandtocht.

Vrijdag 26 april

Na de laatste boodschappen te hebben gedaan bij de Aldi stappen Lex, onze bemanning, Ger en Jessica, en ik aan boord. Zowel voor Ger als Jessica wordt dit de eerste tocht op zee met een zeilboot.
Alles op z’n plek gestouwd, koffie gedronken en dan de trossen los. Het is miezerig weer en kil. We gaan naar Willemstad waar we een aantal van de Engelandvaarders zullen ontmoeten. Door de eerste sluis sinds lange tijd. Weer wennen met de lijntjes en er mogen geen krassen komen op onze mooie blinkende romp..
In Willemstad liggen we langs de kade en even later legt de Poco Loco naast ons aan. Ze komen later bij ons aan boord en we trekken een klein vaatje Heineken open. Ze hebben gewacht tot ik jarig was om 12 uur.

Zaterdag 27 april

De trossen los om 7 uur en op naar Oostende. Gaandeweg wordt de route afgebroken bij Vlissingen. We hebben al bijna 12 uur gevaren en Oostende is geen optie meer. In de sluis werd nog flink gezongen voor mij
Jos Kuenen komt ’s avonds langs om ons te overreden de volgende dag gelijk over te steken naar Harwich. Daar heb ik in eerste instantie helemaal geen zin in. De stuurautomaat doet ’t niet en wij hebben 2 onervaren bemanningsleden aan boord. Dan zouden we af moeten wisselen met sturen en het is een lange overtocht, langer dan vanuit Oostende. Bovendien is sturen mijn hobby niet en de stuureigenschappen zijn met ’t nieuwe roer en schroef veranderd. Zij zijn echter enthousiast, hebben ’t sturen een beetje onder de knie gekregen en kunnen ’t roer recht houden.
Ik hoor ook weer Oostende en zelfs Calais vallen. Na veel discussie komt er uit dat de dochter van Jos al een treinkaartje heeft naar Woolverstone en hij dus graag naar de overkant wil.
Oké, we gaan de uitdaging aan……

Zondag 28 april

Om 6 uur losgegooid en de zee op. Het eerste stuk is motoren, te weinig wind. Lex sluit de reserve stuurautomaat aan en die blijkt te werken! Hoezee!
Om 3 uur kunnen de zeilen er op en we hebben heerlijk gezeild. Onderweg nog wel even van onze koers gestuurd door een Guard-ship omdat we te dicht langs een windmolenpark onder constructie voeren. Er staan nu erg veel windmolenparken op de Noordzee.
Even voor Harwich kijkt Lex in de motorruimte en het water spuit er uit! Wat is dat, een lek? Lex proeft en het is zout water, hij controleert voor en achter of er geen afsluiter lekt. De watertanks kunnen ’t niet zijn. Jessica kon ‘m nog net op tijd waarschuwen voor z’n lifeline. Die had hij nog om toen hij in de motorruimte wilde duiken. Als die tussen de schroefas was gekomen had ’t slecht af kunnen lopen. De terugslagklep stond open doordat er vuil in zat en de automatisch bilgepomp had toch nog wat houtsnippers aangezogen en sloeg niet aan. De pomp met de hand aangezet en Ger heeft de hele tijd in de gaten gehouden of er niet meer water bij kwam. De Poco Loco en de Silverfox zijn in de buurt gebleven. Het waterpeil bleef gelijk, de motor was gelukkig niet ondergelopen.
Het begon te schemeren toen we bij Harwich aankwamen. Jessica heeft de hele rivier Orwell gestuurd in het donker tot Woolverstone. Mooie rechte lijn gevaren.
Daar wachtte ons de Callisto al op en hebben onze lijntjes aangepakt.
16,5 uur gevaren, waarvan een groot deel lekker gezeild.

Maandag 29 april

Lex en Ger zijn ’s morgens aan de motor gaan werken. In de terugslagklep zat vuil en hevelde het water naar binnen en de pomp sloeg niet aan. Een samenloop van omstandigheden. Ze hebben een nieuwe pomp gekocht bij de watersportzaak en ingebouwd. Jan vd Wansem had ook nog het idee om een klein gaatje te prikken in de slang op het hoogste punt om een luchtbel te laten ontstaan als de pomp afslaat, dan kan hij nooit water binnenhevelen.
Jessica is gaan wandelen naar de Pinmill met de bemanning van een aantal boten. ’s Middags belde mijn zoon Jeroen om te vragen waar we zaten en wilde langskomen als Stanley uit school kwam. Hartstikke leuk! Om 7 uur arriveerden ze pas, de rit was langer dan gedacht, 3,5 uur heen en terug om een uur op visite te komen. Het was heerlijk het gezinnetje weer te zien. Elsie lachtte de hele tijd voluit en Stanley had weer het hoogste woord en wilde liever op de Anaconda blijven dan terug naar huis gaan.
Die avond zijn we uitgenodigd op de Poco Loco. Heel gezellig. Ger had zich een beetje verkeken op de schippersbitter. Die moet je ook niet uit een wijnglas drinken! Hij heeft zich niet misdragen en is netjes terug naar de Anaconda geleid.

Dinsdag 30 april

We hijsen een grote vlag met een oranje leeuw ter ere van de kroning en varen naar Ipswich. De Silverfox heeft de boot vol vlaggetjes gehangen en de Callisto een oranje wimpel.
’s Middags een stadswandeling en natuurlijk langs alle charityshops. Dat zijn een soort van kringloopwinkels voor een goed doel. We vonden er 5 in een straat voor allerlei doelen en ziektes. Lex heeft een mooi vest gekocht voor 3,5 pond.
We hebben eindelijk fish and chips gegeten. Dat is een must voor Lex en Ger had er ook wel zin in.
Op de terugweg zijn Jessica en ik in de kuip van de Silverfox beland. Daar hadden ze een kok aan boord die de hele dag liflafjes maakte. Ze hadden zelfs speciaal een diepvries aan boord. Ook de nodige drank was er. Die mannen kunnen af gaan kicken als ze terug zijn!

Woensdag 1 mei

Toen we opstonden stond er ijs op ’t dek. Om 6 uur door de sluis, doel: Oostende. Weer een flinke tocht, maar iets korter dan de vorige. De zee was erg knobbelig en werd gaandeweg niet veel rustiger, tegen dat we bij de Belgische kust waren waaide het ook harder en moesten we reven.
Ger en ik wisselden elkaar af op de bank aan de lage kant binnen. Hij geeft dezelfde vorm van zeeziekte als ik: hij krijgt slaap. Heerlijk!
Om 18.50 uur meren we af in Oostende.

Donderdag 2 mei

Door de stad gewandeld. Het was een beetje miezerig. Wat kleine boodschapjes gedaan en Lex heeft shag gekocht, stuk goedkoper dan in Nederland en we kopen altijd in voor de hele reis.
Een deel van de club van Engelandvaarders is dit jaar naar Londen gegaan en kwam ’s morgens aan in de haven. Leuk, kunnen we onze gezamenlijke avond weer houden in het clubhuis.
Het feest zou anders worden dan voorgaande jaren: er was geen Dutch Sailing Brassband (niet genoeg muzikanten) en ook de sloepenrol zou worden overgeslagen. Jos Kuenen heeft wel even voorgedaan hoe de sloepenrol er uitzag. Met een hele hoop gerol over de grond. Een man bovenop om de onderste warm te houden en dan wisselen.
Toch hadden enkele boten iets leuks. De fury of the storm had een leuk lied en de bemanning van de Callisto hadden een opvoering in het kader van de kroning. Hij (Jan dus) kwam als adjudant van de nieuwe koning met Maxima en Amanda als ondersteuning en riep iedere kapitein naar voren met een speciaal verhaaltje. Ook kreeg iedereen een certificaat. We hebben erg gelachen.

Vrijdag 3 mei

Laat vertrokken, om 10.30 uur, bijna iedereen was al weg. Ze gingen nu allemaal hun eigen weg naar huis. Een heel stel ging naar Middelburg en dat werd ook ons doel. Het was erg lang wachten in het Kanaal van Walcheren voor iedere brug. Snapten er niks van, bijna geen verkeer en ze laten ons zolang wachten.
Mijn moeder nog gebeld, die was jarig.
In Middelburg weer naar het clubhuis geweest. Het is een week feesten bij de Engelandtocht. Altijd daarna weer afkicken en een beetje bijkomen. Heel vermoeiend.

Zaterdag 4 mei

En nu naar de stal: Dinteloord. We hebben nog fijn gezeild met de Genua op de Oosterschelde.
Ook hier heeft Jessica weer gestuurd en ze wordt erg goed.
Na aankomst spullen gepakt aan boord en nog even gaan eten in het plaatselijke cafetaria.

Het zit er weer op voor dit jaar wat betreft de Engelandtocht. Nu nog wat klusjes aan boord (je komt altijd wat tegen) en dan naar het noorden.

Kijk ook even naar het filmpje op Youtube van Saskia

http://www.youtube.com/watch?v=JnmMVzwa9Hg

Jullie horen weer van ons.