Voorjaarstocht naar Engeland

Woensdag 23 april 2008
Vakantie! Het voelt nog niet zo. Er was een heel hartelijk afscheid van m’n collega’s. Maar heb toch ’t gevoel dat ik a.s. maandag gewoon moet werken. Een beetje onwezenlijk, vakantie tot 29 september.

Donderdag 24 april
Lex komt met ’t bericht dat de radar kapot is. Dus na nog wat regelen thuis naar Rotterdam gereden en daar een nieuwe gekocht die in de aanbieding was. Hij heeft ‘m in de regen op de 2e mast gezet. Het was een beetje glad en de dome gleed uit z’n armen toen hij in de mast klom. Heb ‘m nog net op kunnen vangen. Toen in een tas en met een borglijntje gehesen. De radar werkt.

Vrijdag 25 april.
De hele dag geklust en de boot gepoetst (vakantiegevoel?) en toen ‘schoon schip’ gemaakt. Het toplicht op de mast en het stoomlicht doen het niet en we krijgen ’t ook niet gemaakt. Gelukkig hebben we wel navigatieverlichting.
Onze bemanning Ageeth en Jos komen aan boord. Ze brengen een hele hoop bagage mee voor een week. Jos heeft 3½ kilo ossenhaas meegenomen, verse basilicum en bieslook; staat gezellig aan boord. Hij is de kok, en wat voor een. Iedere dag feest.
We zijn ’s avonds naar Willemstad gevaren waar de samenkomst is van de meeste schepen voor de Engelandvloot. We zijn met 12 dit jaar, minder dan andere jaren.
Onze boot loopt vol visite en de hele voorraad bierblikjes is de eerste avond op. Dat gaat snel met zo’n 20 man.

Zaterdag 26 april
Vanaf Willemstad zijn we om + 10 uur in colonne vertrokken. De Krammersluis wordt helemaal vol bootjes gepropt. We konden er bijna niet in, maar na wat passen en meten gingen de deuren dicht. Jurgen van The Pink Panther draait zijn muziek open en het is een gezellige luidruchtige bedoening. Daarna via de Oosterschelde en de Zeelandbrug naar de Roompotsluis gevaren. Jos heeft biefstuk gebakken en na het eten zijn we vertrokken voor de oversteek naar Ramsgate. Ik ben al vrij vroeg in slaap gevallen; schijnt ook een vorm van zeeziekte te zijn, maar deze bevalt me wel. Zeker in het begin als we gaan varen word ik vlug slaperig; als een baby word ik in slaap gewiegd. ’s Nacht ben ik een paar keer opgestaan. Het was wel koud op zee; het zeewater is tenslotte nog maar 9 graden. Om half een werd ik toegezongen, ik was vergeten dat ik jarig was. Ik kreeg van Lex een nachthemd met de foto van de Anaconda er op, zeer toepasselijk. Ook via de marifoon ben ik gefeliciteerd en werd er gezongen. Ben weer meteen in bed gekropen en als een marmot in slaap gevallen, dus niet veel gezien die nacht op zee. Wel nog een tijdje de shippinglane, de grote snelweg met vooral torenhoge containerschepen. Dat is wel uitkijken geblazen en dan is een radar erg handig. We hebben maar een paar uur kunnen zeilen, zoals vaak met zeezeilen is er heel wisselende wind.

Zondag 27 april
Na 16 uur varen meerden we af in Ramsgate. Dan is het meteen een borrel bij aankomst in de kuip van de Callisto. Lex hangt feestvlaggen in de mast. Iedereen gaat nu een dutje doen. Ik hoop dat ik in de loop van de week wakker word.
De motor heeft erg veel olie verbruikt en er komt veel witte rook uit bij het starten (nieuwe paus!). Er zijn weer een hele hoop theorieën over wat er aan de hand kan zijn, maar we horen erg veel: nieuw blok er in! Ik hoop het niet, zou weer erg veel geld en vooral ook tijd kosten die dan van onze vakantie gaat.

Maandag 28 april
Vanaf Ramsgate kunnen we prachtig zeilen totdat we de Thames opkomen, daar kregen we de wind tegen en werd dus de motor weer aangezet. We hebben + 8 uur gevaren voordat we afmeerden in Chatham aan de rivier de Medway. Een moderne marina met allerlei huizenhoge bouwprojecten aan de haven. Niet echt aantrekkelijk, ik pak lekker een boek in de kuip en de rest gaat naar de kroeg.

Dinsdag 29 april
We hebben even vers brood en een paar boodschappen gedaan en zijn ‘s middags het stadje in gegaan met de bus en fish and chips gegeten. Dat is vaste prik voor Lex. Hij is geen echte connaisseur; eten is voor hem noodzaak en niet een genoegen zoals voor veel mensen, waaronder ik. Het stadje is deels modern, deels authentiek en voor een groot deel vervallen. Wel hebben we duidelijk het gevoel weer in Engeland te zijn.
Dinsdag is altijd de dag dat de hele club bij elkaar komt in de kroeg. Daar wordt dan muziek gemaakt door ‘the Dutch sailing brass band’. Deze band speelt voornamelijk hard en vals maar geeft wel sfeer. Voor het eerst in 28 jaar zijn er echter niet genoeg instrumenten om een band te vormen die genoeg volume geeft.
De pub is in het Charles Dickens park. Die heeft gewoond in Chatham. Als we vanuit de pub op een terras binnen gaan staan zien we een nagebouwd dorp uit de tijd van Dickens. Smalle straatjes en er ligt ‘sneeuw’op de daken. Je wordt helemaal terug gezet in de tijd.

Woensdag 30 april
We blijven allemaal liggen. Er staat windkracht 7 tot 8. In Dover zijn er zelfs vlagen van 49 knopen, windkracht 10. Waarschijnlijk wordt ’t dan morgen uitvaren en dan niet zoals gewoonlijk naar Oostende maar rechtstreeks terug naar de Roompot en dan later naar Zierikzee. Dat wordt een flinke tocht van 120 mijl. We zullen dan volgens het weerbericht starten met fikse wind die in de loop van de nacht af zal gaan nemen. Ik heb gemerkt dat je van de weerberichten niet echt goed op aan kunt. Het verandert vaak iedere paar uur. We kunnen op internet in de haven en dus ook de weerberichten bekijken. Ik hoop dat dit een beetje klopt want ik heb geen zin in storm op zee. Op dit moment klapperen de vallen tegen de mast en liggen we te schommelen op de wind die door de masten giert. Lekker knus zo in ons bootje. Kacheltje brandt, op visite bij andere bootjes, andere bemanningen die bij ons even komen kijken. Lex zit Maxsea, het elektronische navigatieprogramma opnieuw te installeren. Is gisteren gecrasht toen Jos zijn foto’s op de laptop heeft gezet. Wat went zo’n elektronisch kaart snel! Je ziet jezelf varen op het scherm en je kunt er heel veel informatie uithalen: snelheid, ETA (tijd van aankomst bij volgende-, en eindpunt) etc. etc. Een tomtom op het water. Hij zegt alleen niks en je moet je route natuurlijk helemaal zelf inplannen. Maar aan boord van alle schepen en ook bij ons wordt nog ouderwets genavigeerd op papieren kaarten en met getijde- en stroomtabellen. Voor als de stroom uitvalt of als er iets crasht. Samen met de GPS (waarvan 5 aan boord, incl. de hand GPSen van Jos en Ageeth) kun je dan je positie in de kaart zetten. Weet je waar je ongeveer bent. Dat gebeurt ieder uur, tegelijk met het invullen van je logboek. Daar schrijf je je logsnelheid ( hoe snel je door het water gaat), de SOG, speed over ground, kompaskoers, positie en tijdstip in. Dat is verplicht als je op zee vaart. Het mag nu ook elektronisch. We zijn wel eens aangehouden in Oostende omdat een van onze boten een loods gehinderd zou hebben. Dan moet je je logboek of elektronisch logboek kunnen laten zien aan de kustwacht.

Donderdag 1 mei
Om 11.00 uur vertrekken we weer uit Chatham na afgerekend te hebben in de haven. De Mrs. Jones moest 51 pond per nacht afrekenen. Wij hebben dezelfde lengte maar, maar 60 cm minder opgegeven, scheelde 15 pond. De havens zijn erg duur in Engeland.
Op de rivier liggen veel bootjes aan moorings, dat is goedkoper. De meeste boten kunnen daar ook droogvallen bij eb.
Wanneer we de zee opsteken staat er nog een erg rauwe golfslag, maar we kunnen wel lekker zeilen. De golven zijn erg onberekenbaar, maar heel mooi. Ik slaap natuurlijk weer erg veel, maar er zijn drie ervaren zeelui aan boord die goed op elkaar ingespeeld zijn. Ageeth, Jos en Lex sturen om de beurt uren achter elkaar omdat de stuurautomaat het niet aankan en ook geen stroom genoeg krijgt als we zonder motor varen (moet dus nagekeken worden). Jos valt gedurende de nacht uit omdat hij niet meer warm wordt en erg rillerig is. De kachel wordt aangestoken en Jos gaat onder zijn slaapzak liggen. Ik hijs me een paar keer in m’n zeilpak en zit enkele uren buiten.
Midden in de nacht een klap! We zijn op een boei gevaren. De wind viel ineens weg en de stroming dreef ons naar een boei. De motor gestart en ervan weggevaren. We hebben nu een deuk in de romp die dus gestuukt moet worden. Er zit gelukkig geen gat in. Wel gele verf van de boei. Een ferrocementen romp heeft toch zijn voordelen.

Vrijdag 2 mei
Na 19 uur varen komen we om 04.00 uur bij de Roompotsluis. Eerst weer een paar borrels (hoort zo bij aankomst, nooit op zee) en dan slapen.
Daarna naar Zierikzee. Prachtig weer en het barst van de toeristen en volle terrasjes. ’s Nachts steenkoud op zee en overdag zomer.
’s Avonds weer samenkomst van alle bemanningen in een gezellige, erg volle kroeg. Ik ga vrij snel naar de boot, houd niet zo van erge drukte, lees dan liever rustig een boek.

Zaterdag 3 mei
We vertrekken weer naar Willemstad, het beginpunt van de trip. Eerst wordt er nog getankt in Dinteloord. Even na de sluis stopt de motor er mee. De Silverfox van Louis vaart voor ons en we kunnen niet meer varen. Een heel attent stel met een zeilboot blijft bij ons als er eventueel gesleept moet worden. Lex weer onder in de motorruimte: lucht in de leiding. Hij start weer, en stopt opnieuw. We hebben Louis opgeroepen en hij heeft ons een eind gesleept. Na drie keer stoppen bleef de motor lopen. De lucht was er uit. Zal wel bij het tanken gebeurd zijn. De haven was bomvol. Alles is weer van stal gehaald met dit mooie weer en de extra vrije dagen. We moeten weer over verschillende boten klimmen om aan de kant te komen. Weer naar de kroeg en dan te kooi.

Zondag 4 mei
Om half negen stappen Jos en Ageeth over op de Hopmarianneke die hen mee zullen nemen naar Den Bosch. Wij varen naar onze eigen stal in Dinteloord, ruimen de boot op, stoppen de zeilen onder en gaan naar Den Bosch.
Nu moeten er nog een paar dingen geregeld worden: een dieselmonteur voor de diagnose van het olieverbruik, inbouwen van de hydraulische stuurautomaat en plamuren van de romp met epoxycement.
Ik hoop dat ’t allemaal mee gaat vallen, dat we snel afscheid kunnen nemen van de familie en dan naar het noorden kunnen zeilen.