Van Cherbourg naar Guernsey

Zaterdag 26 juni 2010
Cherbourg

Heel lekker ‘gecobbd’. Nieuw werkwoord? Van Dale kan het bijna niet meer bijhouden.
De zon scheen en de temperatuur was heel lekker. Van ons hoeft het niet veel warmer te worden. Maar aan het water is het toch frisser.

Zondag 27 juni 2010
Cherbourg

Lex heeft weer met ware doodsverachting in de mast de windmolen afgemonteerd. Was nog een heel gedoe om de wieken in de draaiende molen te krijgen. Maar hij heeft altijd veel geduld. Heeft (weer) zijn voet gestoten We beginnen door de pleisters heen te raken.
Het was wederom heerlijk zonnig weer. De buurman Edward, een solozeiler die uit Portugal terug kwam, heeft ’s avonds nog een paar borrels bij ons gedronken.

Maandag 28 juni 2010
Alderney

Om 11.30 vertrokken naar Alderney toen de stroom mee ging staan. Dat is erg belangrijk wanneer je daarheen gaat want die stroom is daar erg snel. Als je die tegen hebt vaar je achteruit met de motor vol aan. Schiet echt niet op. Nu hebben we iets meer dan 3 uur gevaren over 30 mijl. We zaten dus regelmatig boven de 10 mijl. We hadden geen wind, dus weer alles op de motor.
Op de marifoon werd een mayday mayday gegeven. Dat betekent dat een schip zinkende is. Of een epirb is geactiveerd. Een epirb is een veiligheidsmiddel dat je activeert als je de boot moet verlaten. Als je dat doet als je niet in nood bent moet je de ‘reddingsoperatie’ zelf betalen. Je kunt het knopje dus maar beter niet aanraken of de kinderen mee laten spelen.
Ook was er een MOB (man overboord) alarm.
Vorige week hoorden we een panpan over de marifoon (panpan is als je panne hebt en het is geen zinkend schip.) De motor van een duikersboot had het begeven en er waren 13 duikers zoek. Iedereen in de buurt werd dus opgeroepen om mee te zoeken. Ze zijn allemaal door verschillende boten, helikopter en reddingsboot uit het water gehaald. We waren helemaal opgelucht. Hele spannende situaties soms en je kunt dan alles volgen. Je moet ook naar je eigen coördinaten kijken of je er niet in de buurt zit, dan moet je meehelpen.
Om 15.30 uur meerden we af aan een boei op Alderney. We zijn verder op de boot gebleven.

Dinsdag 29 juni 2010
Alderney

We zijn met de watertaxi naar de kant gegaan; we waren te lui om ons bijbootje op te pompen en het was een heel end varen, we lagen helemaal achteraan.. The town ligt bovenop een berg, is dus naar boven lopen. Vind ik altijd erg vermoeiend. Het was bewolkt, maar warm. Voor woensdag hebben we een toer met de minibus over het eiland geboekt.
Hebben nog wat boodschapjes gedaan. Er waren veel lege rekken. Het proviandschip had net gelost en de vakken werden bijgevuld. Dat schip komt eenmaal per week. Alles moet vanaf het vaste land aangevoerd worden. Op is dus op. Wel veel in de diepvries, maar de groente zijn dus aan het eind een week oud. Je krijgt hier Guernseyponden. Je kunt wel Engelse pinnen, maar krijgt Guernsey wisselgeld (monkeymoney, noemde de watertaxichauffeur het). Is dus alleen uit te geven op de kanaaleilanden. Die zijn onafhankelijk en Engelstalig. We kunnen dus weer een mondje meepraten.
Heb ’s avonds nog een brood gebakken. Valt nog niet mee op een digitale weegschaal het meel en water afwegen op een wiebelend schip. Ik neem meestal maar ongeveer het gemiddelde met hoop op een goede afloop. Is nog niet echt misgegaan.
’s Avonds trok opeens de hele haven dicht van de mist. We konden nog net de boot naast ons zien.
Om 24.00 uur kwam er een groot schip (46 voet) binnenvaren en die kon geen boei of ankerplaats vinden. Ze zijn –na 3 voorzichtige rondjes door de haven- uiteindelijk aan de Anaconda afgemeerd. We hebben nog een borrel gedronken daar aan boord. Hele groot allemaal, minstens drie tweepersoons hutten, 2 natte cellen, erg grote kombuis en een immense hoofdkajuit, erg wit en onpersoonlijk. Zou hier graag wat meer ruimte hebben, maar ons kajuitje gaat toch boven alles.

Woensdag 30 juni 2010
Alderney

Weer met de watertaxi naar de kant en naar boven gelopen om de bus te pikken. Was een prachtige tocht met een heel leuke chauffeuse/reisleidster.
Over Alderney: 2000 inwoners, 22 varkens, 6 schapen en wat scharrelkippen. Eén boerderij waarvoor ze nog een boer hebben moeten zoeken op het vasteland nadat de laatste boer overleden is. Er rijden wel veel auto’s, geen verkeerslichten en nooit files. Er is een vliegveld(je). De vliegtuigen vervoeren tot 15 personen. Er wonen nogal wat gepensioneerden die van de rust hier komen genieten.
Het eiland is omgeven door rotsen, mooi groen en is 7,5 km lang en 1 km breed.

Donderdag 01 juli 2010
Guernsey

’s Middags vertrokken met alleen het grootzeil op. De wind was te zwak om te zeilen. Konden we wel mooi onze accu’s weer bijladen wan we hebben 3 dagen zonder stroom gezeten en op Guernsey waarschijnlijk ook.
We hebben later nog wel een paar uur kunnen zeilen. Een Duitse boot die we al vanaf Fecamp zijn tegengekomen voer gelijk met ons op. Zij zijn onderweg naar de Carieb voor 2 jaar. Ong. onze leeftijd. Hebben ze 17 jaar geleden ook al eens gedaan. Zij ankeren veel, snap ik best met de havenprijzen. Het schijnt trouwens steeds meer te worden, ook als je zuidelijker komt.
We zijn afgemeerd aan een steiger, zonder verbinding met de kant, zodat we nu echt onze dingy moeten oppompen.
Lex heeft staan praten met een Engels echtpaar dat achter ons ligt: hij is 80 en zij 89! Ze varen hun boot als sinds 1962; is gebouwd in 1948. Ze moeten eind augustus terug zijn omdat ze dan moeten oogsten. Een vriend houdt hun tuin nu bij. Allebei erg fit. Dat is nog eens oud worden.

Vrijdag 02 juli 2010
Guernsey

Bootje opgepompt en naar de kant geroeid. Het stuk was te kort om het motortje er op te zetten.
Bij het havenkantoor blijkt dat het in de haven dezelfde prijs is als buiten liggen. We liggen nu dus binnen. Bij het aanleggen ging de motor even weer niet vooruit en moesten we een andere boot afhouden zodat we die geen zwart kusje zouden geven. Lex heeft daarbij z’n pols verstuikt. (Dit jaar is hij de pechvogel). Maar, hij kreeg het gelukkig natuurlijk weer net op tijd gefixed voordat we schade voeren.
Een paar Nederlanders hebben mee helpen aanleggen. Het was grauw weer en het heeft ook nog flink geregend.
De Duitse boot (Pas de deux) ligt naast ons. Ook hij is weer aan het klussen, zijn stuurautomaat begaf het en die heb je wel nodig. Gaby moest nog naar de dokter want die had een elastiek in haar oog gekregen.
Nederland heeft gewonnen! Wij houden dat voetbal niet bij, maar zijn chauvinistisch genoeg om een oranje wimpel te hijsen als Holland gewonnen heeft. We hebben ook nog wimpels uitgedeeld aan andere Nederlandse schepen. We hebben altijd een aantal oranje wimpels. Dat komt zo: onze vlag slijt nogal tussen de twee masten, ook een dure is na 2 maanden gerafeld. Dus koop ik rond koninginnedag een aantal vlaggen bij het Kruidvat of de Action en daar zitten dan wimpels bij. Die gebruiken wij niet, maar wij hebben altijd een fiere mooie Nederlandse vlag voor 2,99 euro zonder rafels. Ja, je moet creatief zijn als je vaart.
In de stad is het een waar merkwinkelmekka. Alle dure merken zijn hier goedkoper (belastingvrij??). Maar wij zijn toch niet van die merkmensen. Was natuurlijk weer een hele klim boven in de stad. Ik kom met een paar ballonnen van kuiten thuis straks.
We zijn op de borrel geweest bij Stephan en Gaby van de Pas de Deux. Zijn echt mensen waar wij ons goed bij thuis voelen. Een stel die er een hele hoop voor over hebben om vrij te kunnen varen. Zij heeft haar baan opgezegd en hij z’n bedrijfje. Ze moeten weer werk gaan zoeken als ze terugkomen. Zijn ook 50ers.
Morgen is Gaby jarig en ik heb een cake gebakken, maar die viel uit elkaar, misschien verkeerde programma ingesteld.

Zaterdag 03 juli 2010
Guernsey

Ik heb een nieuwe taart gemaakt. Die is wel gelukt.We gaan met Gaby en Stephan een eilandtour doen. Het zonnetje scheen weer vrolijk.
Zo’n tour is erg leuk, zien we een keer het binnenland. En waar rijdt die buschauffeur heen? Juist, naar de zee. Heeft een grote aantrekkingkracht. Snap ik wel, maar wij zien altijd het water. Alhoewel de kusten van het eiland toch het meest bezienswaardige zijn.
Er was ook een heel klein (efteling)kerkje. Helemaal ingelegd met gebroken serviesgoed. Ook Wedgewood heeft een hele muur geschonken. Het kerkje is echter niet gewijd. De bisschop was te dik en kon niet binnen.
Na de tour hier aan boord taart, koffie, borrel, tappilsje, kaasfondue en toen weer allemaal tevreden op ons eigen bootje.
Morgen gaan we naar buiten, ankeren.

Weer heel veel groetjes vanaf een zonnig Guernsey.