Van Goningen naar Amsterdam

Vrijdag 5 september

‘s Morgens vertrokken uit Groningen. De bruggen gingen meteen open als we aankwamen. Dat wordt helemaal begeleid door camera’s. We hebben 8 uur door de staandemastroute gevaren, ik starend naar de dieptemeter. Hebben aangelegd aan de kade in Dokkum. Het was al niet zo’n mooi weer, maar het begon echt te regenen toen wij eenmaal lagen.

Zaterdag 6 september

’s Morgens door Dokkum gewandeld. Daar was feest in verband met wedstrijden (skutjesielen). De vlaggen hingen uit en er was een grote kunstmarkt.
Later zijn we naar Leeuwarden vertrokken (weer de hele tijd naar de dieptemeter gekeken, ik werd er helemaal daas van). Na aankomst weer door de stad gewandeld. Geen wonder dat m’n crocs zo snel verslijten met al dat gewandel. We liggen hier prachtig naast een heel mooi park. Het was wel erg drassig aan de kant. De kuip en ’t gangboord zaten dus weer helemaal onder de modderpoten (pas gepoetst, en dat doe ik toch al niet zoveel).
Leeuwarden: deed ons aan Utrecht denken, grachten en weer een heel winkelcentrum met de gangbare winkels. Die begin ik nu eigenlijk wel een beetje zat te worden. We hebben wel een winkel gevonden waar ze een kous hadden voor onze olielamp en ook een nieuw glas. Dat was gebroken en het is belangrijk een reserve te hebben. De olielamp doet vaak dienst als verwarming. De temperatuur stijgt meteen een paar graden en het is nog knus ook.

Zondag 7 september

Weer vertrokken ’s morgens en de bruggen gingen wederom meteen open als we er aan kwamen. De spoorbrug ging echter een paar minuten te laat open en de volgende brug was voor een uur gesloten. Hebben dus moeten wachten. Weer 8 uur gevaren (dieptemeter!) Het was grauw regenweer de laatste uren. We waren om kwart voor acht in Lemmer. Toen regende het iets harder. We hebben de route gered zonder vast te lopen.

Maandag 8 september

We hebben Lemmer niet bezocht en zijn meteen gaan varen. Door de sluis naar het IJsselmeer. Hebben lekker gezeild. Was wel aan de wind, maar onze boot gaat niet echt heel schuin als de wind constant is. Trouwens dan loopt de boot ’t lekkerst en is de stuurautomaat ook heel braaf. We hebben dus moeten kruisen om Urk te kunnen halen. Dat betekent dat we 18 mijl gevaren hebben over een afstand van goed 10 mijl. Voor de zeildummies onder jullie: Tegen de wind kun je niet zeilen, dus dan ga je een koers varen waar je wel wind vangt. Je moet dan echter weer terug naar de andere richting om je doel te bereiken, dus je draait dan je boot de andere kant uit zodat je weer wind vangt. Zodoende leg je bijna de dubbele afstand af.
Ana heeft wel weer een natte neus gekregen en ik de volle lading toen ik de Genua hees. Er kwamen een paar flinke golven over me heen en ik was tot op de huid toe nat. Ik zat helemaal voor op de punt op m’n knieën. Was gelukkig niet zout. Heb me maar omgekleed want ’t werd een beetje frisjes met die natte kleren.
Urk is een heel leuk vissersstadje. Er wordt wel veel nieuwbouw gepleegd bij de haven, maar gelukkig een beetje in stijl. Er staat ook een soort gebouwtje met veranda’s, gebouwd met subsidie van de EU. Daar zitten de oude mannen hun ‘visserslatijn’ te verkopen denk ik. Er staat ook een bord op ’t gebouwtje: ‘ Havenpoort’, instituut voor wijsheden. Ik vermoed dat het onder de noemer cultuurgoed valt bij de EU.

Dinsdag 9 september

Van Urk naar Amsterdam. Het was weer een tochtje waarvan je zegt: Daar doen we het voor!
Fantastische zeiltocht. Windkracht drie met vlagen van vier. De boot liep tot 7 knopen! Ik heb de stuurautomaat een paar keer uitgeschakeld en zelf gestuurd. Ik hou dat niet echt lang vol, dat staan achter het roer, maar het was wel kicken. Moet toch eens leren erachter te gaan zitten of op de zijkant, maar ik wil altijd alles zien en over het dekhuis kunnen kijken.
We zijn om 09.30 vertrokken en kwamen om 16.10 bij de brug aan in Amsterdam. 10 minuten te laat! Hebben moeten wachten tot 18.00 uur voordat-ie weer draaide. De sluis daarna ging vrij snel.
We hadden een haven gevonden midden in de stad. Die lag echter achter 2 bruggen. Deze moesten speciaal voor ons geopend worden. Kostte 14,35. Dan mag je onder de bruggen van Amsterdam door. Deze pas geldt ook als we de staandemastroute willen vervolgen. Dan gaan we ’s nachts in konvooi door de stad. De bruggen gaan dan allemaal een keer open voor de zeilboten uit zuid en een keer voor het konvooi uit noord. Ben je niet op tijd dan moet je 24 uur wachten.
We meerden om 19.45 af in het Westerdok. Lex geniet dan echt als de bruggen voor ons alleen open gaan. We hebben dus 3,5 uur gedaan over 3 mijl. Het wachten bij bruggen en sluizen kost vaak veel tijd. Vooral in Zeeland is dat een crime.
We liggen nu naast Shirlee en John, een stel van onze leeftijd uit San Francisco. Ze zijn, samen met de havenmeester (een jonge student die hier op een zeilboot woont) een borrel komen drinken.
Zij hebben al een aantal flinke trips achter zich: www.svsolstice.com Eerst naar Alaska, terug naar San Francisco. Van daaruit via het Panamakanaal naar de Carieb en vandaar via de Azoren naar Nederland. Zij overwinteren nu in Amsterdam en gaan volgend jaar naar Noorwegen (omdat ze anders BTW moeten betalen over hun schip, ze moeten even de EU uit). Wij dachten gisteren dat ’t donderdag was, maar Shirlee wees ons er op dat ’t pas dinsdag heette vandaag. Hoera, nog 2 extra dagen! We verliezen soms elk gevoel van data.

Woensdag 10 september

We hebben vandaag hernieuwd kennis gemaakt met Amsterdam. Wat is dat toch een prachtige stad! Een van de mooiste tot nu toe bezocht tijdens onze vakantie. We blijven hier dus nog een paar dagen.
Op het Waterlooplein heb ik een prachtig (ik geloof tinnen) theepotje gekocht. Was ik al langer naar op zoek, maar een waterketeltje of theepotje met een bodem groter dan 12 cm past niet op onze kachel. Ik heb zoveel winkels bezocht voor zo’n potje en nu staat het zomaar op ’t Waterlooplein. Heel erg mooi. Zal ik ermee naar Kunst of Kitch gaan? Op het potje stond 10 euro. Was fout geprijsd, was 25 euro, maar hij gaf ’t mee voor de prijs die er op stond. Even voor ons had een vrouw 20 euro geboden maar kreeg het er niet voor mee. Nu staat het op onze kachel te pronken.
’s Avonds op visite geweest bij de buren. Zij heeft een jaar in Nederland gewoond 38 jaar geleden. Ze heeft daar een vriendin aan overgehouden toen ze in dat gezin woonde. Die vriendin werd de derde vrouw van Anton Heyboer.
De buurtjes kunnen wel een open Wifi ontvangen, wij niet. Toch een zwaardere ontvanger installeren volgend jaar. Ik kan nu de site updaten op hun computer.

Donderdag 11 september

Het zonnetje schijnt volop. Wij gaan weer de stad in. Nemen wel regenjassen mee. Die waren hard nodig want het was erg wisselvallig. Maar we waren weer helemaal opgedroogd en hartstikke warm toen we terugkwamen op de boot.
Deze keer ging de wandeling naar het Museumplein en het Vondelpark. Onderweg nog bij diamantair Coster langsgeweest. Was gratis entree en altijd mooi om te zien waar de rijken hun geld aan uitgeven. Ik hou wel van het kijken naar die blinkende stenen die allerlei kleuren weerkaatsen. Je kon daar taxfree kopen. Nou houd ik niet van belasting betalen, maar we zijn niet in de verleiding gekomen.
Het Vondelpark is erg mooi en fris groen. Er wordt driftig gebruik van gemaakt door joggers, fietsers en wandelaars. Je ziet hier bijna alle moeders met een bakfiets waar de kinderen voorin inzitten. Soms tot 4 kleintjes.
Met de tram teruggegaan en nu ga ik de site updaten bij de buren.
Afhankelijk van de weersvoorspelling voor zaterdag en zondag nemen we de staandemastroute of gaan we over zee.
Jullie horen het wel.